برخی حقوق فرزندان پسر
برخی حقوق فرزندان پسر برخی حقوق فرزندان پسر
حق فرزند بر پدرش - اگر پسر باشد - این است که مادرش را شاداب و گرامی بدارد و نام نیکو بر او بگذارد و کتاب خدا را به وی بیاموزد و پاکیزه‌اش بدارد و شنا به وی بیاموزد.
در این روایت شریف، پنج حق از حقوق فرزند پسر بر پدرش بیان گشته است. نخستین این حقوق برای فرزند دختر نیز قرار داده شده و آن، این که: پدر، مادر فرزند (همسر خود) را به زیبایی رسیدگی کند و او را شاداب نگه دارد. به او ارزش دهد و گرامی‌اش بدارد.
جالب است که این، حقی برای فرزند است. شاید یکی از حکمت‌های این حق آن باشد که شادابی مادر، تاثیر مستقیم بر روحیه‌ی فرزند دارد. مادر افسرده و تحقیر شده، نمی‌تواند فرزندانی معتدل و بلند نظر را تربیت کند. مادری که از رفع نیازهای عاطفی‌اش محروم است، سرمایه‌ی محبّت برای تزریق به فرزندان ندارد. نشاط مادران و احساس اشباع آنها از جهت عاطفی، بستر مناسبی برای پی‌گیری راهبردهای تربیت، می‌سازد و این امر زمینه ساز ایجاد صفا و محبّت میان پدر و مادر در کانون خانواده می‌گردد.
مرحوم استاد علّامه کرباسچیان این واقعیت مهمّ را به نیکی دریافته بود. به همین خاطر در نشست‌های خود با پدران و مادران به شدت مصر بود پدر و مادر خانه‌ای بسازند که کانون محبّت و انسانیت باشد.1 اصرار می‌ورزید که والدین باید مانند «دو روح در یک بدن باشند» و فرزند میان آنها اختلاف و کشمکش احساس نکند
پدر و مادری که با هم صفا و صمیمیت و محبّت باشند فرزندی را تربیت می‌کنند که مرهم زخم اجتماع می‌شود و میلیون‌ها نفر را ارشاد و هدایت می‌کند؛ در حالیکه از خانواده‌ای که در آن مسائل مبتذل و پست مطرح می‌شود امکان ندارد یک رجل الهی و یک مرد جهانی و مفید برای اجتماع بیرون آید.1
حق دوم فرزند پسر قرار دادن نام نیکو بر اوست. در فرهنگ روایات تأکید ویژه‌ای شده که نام پیامبران2 خصوصاً پیامبر کرم (صَلیَّ اللهُ عَلَیه و آله و سَلَم)3 بر فرزند پسر قرار داده شود یا اسم‌هایی مثل «عبدالرحمان» و «عبدالله» و.... بر پسر نهاده شود که نشان بندگی دارند.4 قرار دادن به نام‌های مبارک معصومین در روایات اهل بیت (علیهم‌السلام) نشانه‌های محبّت والدین به این بزرگواران دانسته شده است.5
این گونه دستورها در مورد فرزندان دختر هم وجود دارد؛ به طور مثال: اهل بیت (علیهم‌السلام) نام «فاطمه» را دارای تقدس ویژه‌ای دانسته‌اند،6 در مقابل، نهی فرموده‌اند که شیعیان، دختران خود را با نام دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) (مانند حمیرا) بخوانند؛ چرا که این اسم مورد غضب خداست.7
حق سوم پسر این است که پدر به او قرآن آموزش دهد. البته این بدان معنا نیست که پدر وظیفه دارد خود، مستقیماً، به این کار اقدام. کند. مهمّ اهتمام به این موضوع است. با این توجّه ممکن است پدر او را به محفلی قرآنی بفرستد یا درکلاس قرآن او را شرکت دهد. مقصود از آموزش دادن قرآم، صرف حفظ کردن یا قرائت آیات آن نیست؛ آشنایی با مفاهیم و معارف قرآنی و عمل به آنها بسیار مهمّ‌تر از حفظ و تلاوت آیات است.
حق چهارم این است که پدر در امر نظافت و طهارت فرزندش اهتمام داشته باشد. این اهتمام شامل دو زمینه است.
زمینه‌ی اوّل نظافت بدنی فرزند است (پدر به رفتن او به حمام و رعایت سایر نظافت‌ها مثل حفظ بهداشت مو و ناخت و دندان توجّه داشته باشد).
زمینه‌ی دوم این است که پدر احکام طهارت و نجاست را درباره‌ی او رعایت کند و ضنناً آنها را به او بیاموزد.
وظیفه‌ی اول، وظیفه‌ای بدنی و مسؤولیت دوم، روحی و تربیتی است.
حق پنجم یاد دادن شنا به فرزند پسر است. در این مورد نیز همانند حق دوم، آموزش مستقیم، وظیفه‌ی پدر نیست. مهمّ آن است که در محیط مناسب، بستر مناسب برای یادگیری شنا برای فرزند فراهم شود.
تربیت آرمانی گذری بر اهداف، راهبردها و شیوه های تربیتی با الهام از سیره ی استاد علامه ی کرباسچیان و استاد روزبه(رحمهاالله) - محمد بنی هاشمی
ارسال شده توسط بازار كتاب
http://www.ghbook.ir/book/10961
